Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Χασαμε τα αβγα και τα πασχαλια!

Αγαπητοι μου φιλοι,

απευθυνομαι σε ολους τους αναγνωστες κατω των 18 που βρισκονται ακομα στα μαθητικα θρανια,καθως και στους ενηλικους γονεις τους,προσπαθωντας ετσι να κρουσω τον κωδωνα του κινδυνου πριν μας παρει κ μας σηκωσει ολους!
Μιλαω ως ενεργη πλεον καθηγητρια που εχει μπει για τα καλα στο χωρο της εκπαιδευσης.Μου εχουν πεσει τα μισα μαλλια της κεφαλης μου μ' αυτα που ακουω και για να μη μου πεσουν και τα υπολοιπα(κριμα ειναι μωρε)δωστε προσοχη.
Μικρα μου σπορακια,που νομιζετε οτι γινατε 14,15,16 χρονων και τα μαθατε ολα σ αυτη τη ζωη,πρεπει να συνειδητοποιησετε οτι αυτη ειναι η πιο εποικοδομητικη περιοδος της ζωης σας και για να μην προσγειωθειτε αποτομα αργοτερα,αφηστε κατα μερος τις αχρηστες μαγκιες γιατι δε ξερετε ποσες σφαλιαρες θα "φατε" αργοτερα απο τη σκληρη τουτη ζωη!
-Βαλτε το μυαλο μεσα στο κεφαλι σας και σταματηστε να πηγαινετε για καφεδες ολη την ωρα μια σταλια σκατα!
-σταματηστε να μιλατε ωρες στα κινητα με την καταραμενη what's up(καταρα σε οποιον την ανακαλυψε!)
-σταματηστε να μου λετε να μη σας βαζω ασκησεις στο σπιτι γιατι και καλα δεν εχετε πολυ χρονο!
-σταματηστε να δουλευετε στις κωλοκαφετεριες (με το μπαρδον αλλα ειμαι συγχισμενη!)για να βγαζετε και καλα το χαλτζιλικι σας!
ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ!ΟΧΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΘΗΤΕΣ!
-Ανοιγετε και λιγο τα βιβλια σας για να μαθετε σε ποιο κεφαλαιο βρισκεστε αυτο τον καιρο στο σχολειο.Αλλιως που θα ξερω και γω η καημενη τι εχεις για την επομενη για να σε βοηθησω για το απροειδοποιητο test που νομιζεις οτι θα σου βαλει.
-Σταματα να με ρωτας πως σου πανε τα μαλλια καλυτερα,ισια ή κατσαρα οταν προσπαθω να σου εξηγησω το αναθεματισμενο Πυθαγορειο Θεωρημα.ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑ!
-Και κυριως εσεις που δινετε πανελληνιες φετος,μην εχετε την γελοια αυταπατη οτι αν διαβασετε τον τελευταιο μηνα θα γραψετε εστω ενα 16αρακι.Με ενα μηνα διαβασμα στις πανελληνιες μετα βιας να γραψετε πανω απο τη βαση!

Σεβαστοι γονεις,ξεβουλωστε τ αυτια σας και ακουστε και σεις τον κωδωνα στον οποιο αναφερθηκα παραπανω.
-Ποσο ασχημα ακουγεται στ αυτια μου οταν μου λετε "Δε θελω να γραψει τελεια,ενα 16 μου αρκει!"Εχετε καταστρεψει το παιδακι σας πριν παρει καν την αποφαση να καταστρεψει το ιδιο τον εαυτο του!
-Απαγορεψτε του επιτελους να δουλευει στο λυκειο!Μη με παιρνετε οι ιδιοι να μου ακυρωσετε το μαθημα γιατι "εχει δουλεια",σα να το επιβραβευετε κιολας!Σταματηστε να δινετε τετοιο παραδειγμα στο παιδι σας!Εχει χρονια να μαθει να παλευει για να ανεξαρτητοποιηθει.Για λιγο καιρο ακομα αξιζει να το χαρτζιλικωνετε εσεις!Εχει αλλες προτεραιοτητες τωρα.ΠΡΕΠΕΙ να εχει αλλες!
-Κοιταξτε και λιγο μεσα στο σπιτι σας και δειτε οτι το παιδι σας λειπει 12 ωρες την ημερα!
-Μην κουνατε συγκαταβατικα το "αδειο" κεφαλι σας λεγοντας μου "ναι το ξερω αλλα τι να κανω",οταν σας λεω οτι το παιδι σας δε διαβαζει καθολου.Καντε κατι!Μη με πληρωνετε τσαμπα!Μην επαναπαυεστε εχοντας απλα ησυχη τη συνειδηση σας οτι εσεις τουλαχιστο πληρωνετε καποιον!Δεν τελειωνει εκει ο ρολο σας!Εκει αρχιζει!
-Πειτε του και καμια κουβεντουλα οταν βλεπετε οτι αλλαζει χρωμα μαλλιων 3 φορες το χρονο!-Τρομαξα να τη γνωρισω μια φετος!Την ειχα αφησει ξανθια και μου ερχεται μελαχρινη!

Παρτε κανενα τσουλουφι και τραβηξτε το λιγο γαμω την πολιτισμενη κοινωνια μου!
Η κατασταση εχει ξεφυγει!

Και μια τελευταια ρητορικη ερωτηση...ειμαι μολις 25,αλλα γιατι μου φαινεται οτι απο τοτε που ημουν εγω μαθητρια περασαν αιωνες!
Τυχαιο?Δε νομιζω...........-

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Καθομαι διπλα στο ανοιχτο παραθυρο.
Ενα δροσερο για την εποχη αερακι νιωθω να με διαπερναει.
Γυριζω το κεφαλι.
Εξω βρεχει.
Ειπα και γω να ορκιστω επιτελους αυριο..και χαλαει ο κοσμος!

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Θα ΄ναι αλλιως...

Ανοιγω τα ματια.Λιγα δευτερολεπτα περνανε,τα αναγκαια ξερετε,για να ερθω σε επαφη με την πραγματικοτητα.Που ειμαι,που βρισκομαι,τι μερα εχουμε,τι μηνα,τι με απασχολει αυτο τον καιρο,τι με ανησυχει.Και μολις το συνειδητοποιω,βγαζω εναν αναστεναγμο και σηκωνομαι.Ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου κ καθομαι στην καρεκλα του γραφειου μου.
Τα ιδια παλι.Οι ιδιοι αριθμοι,οι ιδιες ασκησεις,ιδιες θεωριες,πορισματα,ορισμοι,θεωρηματα..Πραγματα που με μια ματια θα ελεγα οτι τα γνωριζω πολυ καλα,γεγονος που δεν επιβεβαιωνει την τωρινη μου κατασταση.Ποσες φορες μπορει να διαβασει ενας ανθρωπος τα ιδια πραγματα.πειτε μου ποσες....δυο?πεντε?εξι?εφτα?Κ τι ελπιδες τελικα μπορει να εχει,για να περασει ενα καταραμενο μαθημα που του εχει στοιχησει το πτυχιο του εδω κι ενα χρονο.
Τι λαθη εκανα,που δεν εδωσα τη σημασια που χρειαστηκε,που τεμπελιασα,που αγχωθηκα,που ατυχησα,τι υποτιμησα και τι υπερεκτιμησα,τι με βοηθησε και τι οχι,ποιους στεναχωρησα,ποιους απογοητευσα..
Τα ματια ξεφευγουν απο τις σημειωσεις.Χανομαι σε ενα σωρο απο σκεψεις για την εξελιξη των πραγματων αυτη τη φορα.Σκεψεις καλες.κακες.ολες ανακατες με μια ενδομυχη επιθυμια για αυτο που λαχταραω τοσο καιρο.Κουραστηκα..και θελοντας να δωσω λιγο θαρρος στον εαυτο μου ψελλιζω...αυτη τη φορα θα ειναι αλλιως..

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ονειρο στο...ονειρο

Ανοιγω τη σιδερενια πορτα της αυλης.
Ακουγεται το γνωριμο τριξιμο καθως γυριζω στα κοριτσια και τα καλωσοριζω στο σπιτι της γιαγιας και του παππου.
Ξερουν οτι εχω ενα "δευτερο σπιτι".
Ενα σπιτι δυο τετραγωνα απο το δικο μου.
Ενα σπιτι που λατρευω γιατι μου φερνει στο νου μου τα παιδικα μου χρονια ..οταν ακομα ζουσε ο παππους μου.
-Γιαγια!
-Καλως τις κουκλες μου!
-Θα καθισουμε εδω εξω γιαγιουλα μου!
-Οταν πεινασετε ελατε προς τα μεσα.Εχω κανει καρυδοπιτα.

Ειναι καποια μερη που τα νιωθεις τοσο δικα σου,τοσο κομματι απο τη ζωη σου,που οταν τα επισκεπτεσαι,απλα νιωθεις οτι ταξιδευεις σε θαλασσα αναμνησεων.

-Ειναι πολυ ομορφο το σπιτι της γιαγιας σου πραγματι.Απο ποτε εμεναν εδω οι παππουδες σου?
-Παει καιρος..

Ξαφνικα παγωνω.
Γυριζω το ξεφαλι μου στο δρομακι που βγαζει στον κεντρικο.
Ο ηλιος βγαινει και φωτιζει προς τη γωνια του δρομου.
Βλεπω το αυτοκινητο του παππου μου,austin μοντελο του '67,να στιβει και να πλησιαζει.
Η πορτα ανοιγει.
Τον βλεπω να βγαινει εχοντας καρφωμενα τα ματια του στο σπιτι.
Απο την πορτα του συνοδηγου κατεβαινει η γιαγια μου.
Ποσο νεοι ειναι και οι δυο.
-Πως σου φαινεται Ελενη?
-Εγινε πολυ ομορφο Θαναση μου!
-Την αλλη βδομαδα θα εχουμε ερθει με το καλο!
-Καλοριζικο να ειναι..και τιποτα αλλο δεν θελω.Αυριο θα φερουμε και τις μικρες.
-Να ειμαστε γεροι να το χαρουμε.


Η καρδια μου αρχιζε να ποναει.
Η συγκινηση γινοταν ενας χειμαρρος που με επνιγε.
Τα ματια μου αρχιζαν να μουσκευουν.
Και μεσα στη θαλασσα συναισθηματων και αναμνησεων(απο τις αφηγησεις της γιαγιας μου)ακουσα τα κοριτσια να με φωναζουν προσπαθωντας να με βγαλουν απο τις σκεψεις μου.

-Ε τι επαθες?Ονειρευεσαι?Σε ρωτησα ποσο καιρο εμεναν εδω οι παππουδες σου!

-.....πολλα χρονια...λιγο μετα αφου γεννηθηκε η μαμα μου.


Και ενω η συγκινηση που με ειχε συνεπαρει δε σταματουσε,
ηθελα να τρεξω να αγκαλιασω τον παππου μου..τον ειδα!..αλλα δε μπορεσα.
Αρχισα να στιφογυριζω εντονα στο κρεβατι μου.
Ανοιγω ξαφνικα τα ματια μου.
Βλεπω τον απενατι τοιχο.
Ειμαι στο δωματιο μου.
Ονειρευομουν...ψελλισα...και ειδα ενα ονειρο.

Αναγνώστες