Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

ΨΩΝΑΡΑ ΜΕ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ

Δεν πιστευα ποτε οτι θα φτασω στο σημειο να πω οτι υπαρχει κατι πολυ χειροτερο απο το να ειναι ο αλλος φοβερη και τρομερη ψωναρα!!!!!!!!
Ως γνωστον οι ψωναρες νομιζουν οτι ξεχωριζουν,οτι ειναι ανωτεροι απο τους αλλους,πιστευουν οτι ολος ο κοσμος γυριζει γυρω τους και γενικα οτι ακομα και να κλασουν θα φανει οτι τραγουδανε!
Τι κανεις ομως οταν τον αλλον ουτε ψωναρα δεν μπορεις να τον χαρακτηρησεις μ αυτα που λεει...απλα καταληγεις στο συμπερασμα οτι ειναι ΠΑΝΧΑΖΟΣ!
Ο ανθρωπος-ψωναρα με διδακτορικο ονομαζεται απλα ΠΑΝΧΑΖΟΣ!!
Η διαφορα τους?
Η ψωναρα εχει μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του,νομιζει οτι υπερτερει απο τη μαζα και περιμενει απο τους αλλους μια συμπεριφορα λες και ηρθε ο παπας να να μας δει!-πεστε να προσκυνησουμε!Και απλα οταν δεν βλεπει κατι τετοιο ,ξυνιζει.
Ο πανχαζος ανθρωπος,πιστευει ακριβως τα ιδια πραγματα,απλα οταν δε δεχεται την επιθυμητη συμπεριφορα,κοιταει με απορια γυρω του σαν μ____ας με περικεφαλαια και λεει..'Τι γινεται ρε παιδια γιατι δεν προσκυνατε?Α δεν ειστε υποχρεωμενοι??...δεν το ξερα!'
Μιλωντας με ενα τετοιο ζωον πειτε μου λιγο τι σας ερχεται στο μυαλο
?Τα πρωτα δευτερολεπτα η αληθεια ειναι οτι ενιωσα τα νευρα μου να τεντωνονται μεχρι εκει που δεν παει....να βγαινει καπνος απ τα αυτια μου και να θελω να φωναξω'φωναξτε ενα μπογια ρε παιδια!'Λιγο μετα καταλαβα τι κριμα ειναι να ειναι καποιος τοσο ΧΑΖΟΣ και το μονο που εκανα ηταν να βαλω τα γελια.
Ασε το χαζο στη χαζομαρα του!!!!!!!!!!!(αν δεν θες να παθεις εγκεφαλικο)

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Αυθορμητο?........δεν απανταει..

Αυθορμητισμος.
Ποσο μπορει να βοηθησει τελικα.
Ποσες φορες εχω σκεφτει κατι και ποσο αυτη η σκεψη παρεμεινε στο μυαλο μου και δε καταφερε ποτε να γινει και πραξη?
Ποσο δισταζω να κανω,πολλες φορες κατι που θελω πολυ,εξαιτιας καποιων φοβων η' δισταγμων?
Μιλω απο απλα καθημερινα πραγματα μεχρι θεματα που θα μπορουσαν να καθορισουν ολη τη ζωη μου.
Τι ειναι αυτο που μπορει να μ εμποδισει να κανω κτ αυθορμητο?
ο φοβος,ο εγωισμος,τα 'πρεπει',η επιρροη καποιων τριτων?
Ποσο διαφορετικη θα ηταν η ζωη μου?
ποσα πραγματα εχασα που δεν τολμησα την τελευταια στιγμη?
Τελικα τι εχει περοσσοτερο σημασια?
Να μπορω να ζησω οσα περισσοτερα μπορω ο,τι και να σημαινει αυτο,η' να μπορω να κρινω που πρεπει να προχωραω και που οχι?
Εχετε νιωσει ποτε να θελετε πολυ να κανετε κατι..να ανεβαινουν οι σφιγμοι σας πριν καν το κανετε πραξη,αλλα τελικα να μη καταφερνετε να το πραγματοποιησετε?η αποφαση να ειναι πολυ πιο δυσκολη απ οτι περιμενατε....και εδω τιθεται το ερωτημα...τι συμβαινει?προσπαθω με καποιο τροπο να αποδειξω στον εαυτο μου οτι μπορω ακομα να τον ελεγξω??οτι ειμαι ακομα ο κυριος του??μηπως τελικα αυτο που καταφερνω ειναι το ακριβως αντιθετο?να τον καταπιεζω και να τον κανω υποχειριο των φοβων και των ανοητων ταμπου μου?
Ειμαι 24 και δεν ξερω αν ο εγωισμος και η εσωστρεφεια ταιριαζουν στην ηλικια μου..
και οπως βαινουν τα πραγματα,
δε θα το μαθω και ποτε.

Αναγνώστες