Να εισαι κοντα μου...

Αφορμη γι αυτο το post μου εδωσαν οι φιλοι μου manetarius και pasxalina,αθελα τους..θα το ανακαλυψετε διαβαζοντας παρακατω.

Περασαν καποια χρονια..κι ομως νιωθω οτι μου λειπει τοσο πολυ.
Ηθελα να ηταν εδω.
Να ηταν κοντα μου σε τοσα πραγματα που δεν εχω ζησει ακομα.
Ηταν για μενα ενας φυλακας αγγελος που με προστατευε και με αγαπουσε με πολλη υπομονη.
Ημουν η αγαπημενη του.
Η αγαπημενη του εγγονουλα.
Η αδυναμια του.
Και ομως,αυτο που με θυμωνει ειναι που δεν προλαβα ποτε να του πω οτι εκεινος ηταν και για μενα η δικη μου μεγαλη αδυναμια.
Οταν εφυγε,
ποσο πονεσα...
Μου εμαθε τοσα πολλα.
να κολυμπαω,να κανω ποδηλατο,να ζωγραφιζω..
αλλα πανω απο ολα,μου εμαθε πως ειναι ν' αγαπας καποιον ακομα και αν δε βρισκεται κοντα.

Με επιανε απο το χερι και πηγαιναμε βολτες,
στην πλατεια,στα καταστηματα.
Καθε φορα που περνουσα μπροστα απο ενα καθρεφτη(απο αυτους που υπαρχουν στους τοιχους των πεζοδρομιων)σταματουσα..


-Κοιτα παππου.εμεις ειμαστε!
-Ειδες?
-Πως γινεται αυτο παππου?
-Αυτοι ειναι καθρεφτες και τους εχω φτιαξει εγω για σενα.Να περναμε και να βλεπεις τι ομορφο και τι καλο κοριτσι που εισαι.
-Αληθεια παππου?
-Ο παππους δε λεει ποτε ψεμματα.
-Σ ευχαριστω πολυ παππου μου!


Συνηθιζα να πηγαινω διακοπες με τον παππου και τη γιαγια,καθε χρονο,στο ιδιο μερος,ποσο γλυκιες αναμνησεις εχω απο τοτε?Η θαλασσα,οι μυρωδιες,τα προσωπα..Το ταβερνακι που ακουγαμε συνεχεια το ιδιο τραγουδι..Παντα στο ακουσμα του γυριζω σ εκεινα τα καλοκαιρια..(το παραθετω παρακατω)
Ξερω πως ειναι ν αγαπας καποιον παρα πολυ,ξερω πως ειναι να πονας οταν χανεις καποιον που αγαπας,αλλα ξερω και πως ειναι να νιωθεις οτι η ψυχη του ειναι παντα διπλα σου και σε προστατευει απο καθε κακο.
Να εισαι κοντα μου,
Παππου μου σ αγαπω.