Θα ΄ναι αλλιως...

Ανοιγω τα ματια.Λιγα δευτερολεπτα περνανε,τα αναγκαια ξερετε,για να ερθω σε επαφη με την πραγματικοτητα.Που ειμαι,που βρισκομαι,τι μερα εχουμε,τι μηνα,τι με απασχολει αυτο τον καιρο,τι με ανησυχει.Και μολις το συνειδητοποιω,βγαζω εναν αναστεναγμο και σηκωνομαι.Ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου κ καθομαι στην καρεκλα του γραφειου μου.
Τα ιδια παλι.Οι ιδιοι αριθμοι,οι ιδιες ασκησεις,ιδιες θεωριες,πορισματα,ορισμοι,θεωρηματα..Πραγματα που με μια ματια θα ελεγα οτι τα γνωριζω πολυ καλα,γεγονος που δεν επιβεβαιωνει την τωρινη μου κατασταση.Ποσες φορες μπορει να διαβασει ενας ανθρωπος τα ιδια πραγματα.πειτε μου ποσες....δυο?πεντε?εξι?εφτα?Κ τι ελπιδες τελικα μπορει να εχει,για να περασει ενα καταραμενο μαθημα που του εχει στοιχησει το πτυχιο του εδω κι ενα χρονο.
Τι λαθη εκανα,που δεν εδωσα τη σημασια που χρειαστηκε,που τεμπελιασα,που αγχωθηκα,που ατυχησα,τι υποτιμησα και τι υπερεκτιμησα,τι με βοηθησε και τι οχι,ποιους στεναχωρησα,ποιους απογοητευσα..
Τα ματια ξεφευγουν απο τις σημειωσεις.Χανομαι σε ενα σωρο απο σκεψεις για την εξελιξη των πραγματων αυτη τη φορα.Σκεψεις καλες.κακες.ολες ανακατες με μια ενδομυχη επιθυμια για αυτο που λαχταραω τοσο καιρο.Κουραστηκα..και θελοντας να δωσω λιγο θαρρος στον εαυτο μου ψελλιζω...αυτη τη φορα θα ειναι αλλιως..